epilepsja
nawracające zaburzenia czynności mózgu przejawiające się w postaci rozmaitych napadów; napadom towarzyszy zazwyczaj utrata przytomności, a podłoże ich stanowią nadmierne, patologiczne wyładowania grup komórek nerwowych; wyróżnia się p. samoistną, o nie ustalonej przyczynie, często występująca rodzinnie, oraz p. objawową, której przyczyną może być przebyty uraz czaszki, procesy zapalne opon mózgu, guzy mózgu, zatrucia, m.in. alkoholem, choroby naczyniowe mózgu (np. ogniska udarowe). Padaczka może się objawiać w postaci tzw. napadów dużych (grand mal), poprzedzonych najczęściej aurą (tzn. rozmaitymi subiektywnymi odczuciami, jak np. błyski przed oczami); w ich trakcie następuje utrata przytomności, drgawki, mimowolne oddanie moczu i kału; po ustąpieniu drgawek utrzymuje się zamroczenie, a po odzyskaniu świadomości chory wykazuje niepamięć wsteczną. Napady małe (petit mal) przebiegają w postaci krótkotrwałych skurczów grup mięśni (np. tylko jednej kończyny) oraz kilkusekundowej utraty świadomości; napady padaczkowe mogą też przybierać postać sensacji wzrokowych, węchowych, słuchowych lub smakowych.