trwanie pozbawione czasowego początku i końca; w teologii w. jest przymiotem Boga i oznacza trwanie nie tylko pozbawione końca i początku, ale pełnię życia, która jest zawsze posiadającą samą siebie teraźniejszością; w średniowieczu od takiej w., przysługującej wyłącznie Bogu, odróżniano "wiekuistość" (przysługującą np. aniołom, duszom), charakteryzującą się posiadaniem początku przy braku końca.
WIECZNOŚĆ
Miejsca kultu i obrzędy