gr. Kástōr, Polydeúkēs, łac. Castor, Pollux
(mit. gr. i rzym.) bracia-bliźniacy, herosi, synowie Zeusa (wg innej wersji Tyndareusa) i Ledy; słynęli jako wojownicy, K. był ujeżdżaczem koni, P. - pięściarzem; uczestnicy m.in. łowów kalidońskich, walki Heraklesa z Amazonkami, wyprawy Argonautów; odzyskali porwaną przez Tezeusza swą młodszą siostrę Helenę (drugą ich siostrą była Klitajmestra); kiedy K. został zabity, P. uzyskał od Zeusa pozwolenie, aby z bratem przebywać na przemian po jednym dniu w Hadesie i na Olimpie; czczeni jako bóstwa, przyzywani we wszelkich kłopotach życia, uważani za pomocników w walce, opiekunów żeglarzy, którym wskazują drogę jako gwiazdy konstelacji Bliźniąt (lub objawiając się na masztach statków jako ognie św. Elma); symbol miłości braterskiej; ich kult był szczególnie powszechny w Sparcie, a następnie w Rzymie (świątynia na Forum Romanum); od starożytności częsty motyw sztuk plastycznych.
- KASTOR, Pochodzenia greckiego,...
- Dioskurowie, wmit. gr. bliźniacy...
- HELENA, w mit. greckiej wg Iliady...