w mit. greckiej bóg świata zmarłych, surowy i bezlitosny; syn Kronosa i Rei, brat Zeusa, Posejdona, Hery i Demeter, małżonek Persefony; w okresie pohomeryckim utożsamiony z bogiem płodów rolnych i minerałów - Plutonem; pod tym imieniem znany w Rzymie; nie miał własnych świątyń i własnego kultu; jego drzewem był cyprys, a zwierzęciem ofiarnym - czarna owca. Podziemne państwo H.: oddzielone od świata żywych rzekami Acheron i Styks; znajdował się w nim Tartar i Pola Elizejskie (Elizjum); H. przedstawiano jako starca w długiej szacie, z berłem i kluczami w rękach (jako Pluton trzymał w nich róg obfitości); często pojawiał się w greckim malarstwie ściennym (Polignot) i wazowym oraz rzymskim (pompejańskim); w czasach nowożytnych w rzeźbie (m.in. G.L. Bernini, F. Girardon) i malarstwie (Rembrandt).
PERSEFONA, EAK, KASTOR I POLLUKS, LESCHE, CERBER, AJAKS, ADONIS, ZEUS, ELIZJUM, STYKS