Cr, chromium
pierwiastek chem. należący do 6 grupy chromowców; pierwiastek przejściowy; liczba atom. 24, masa atom. 51,9961, temp. topn. 1857°C, temp. wrz. ok. 2673°C, gęstość 7,19 g/cm3; ch. ma cztery izotopy trwałe: 50Cr 52Cr 53Cr 54Cr; srebrzystoniebieskawy metal, twardy, trudno topliwy, łatwo ulega trwałej pasywacji; wodorotlenek Cr(OH)3 ma własności amfoteryczne; w przyrodzie mało rozpowszechniony, występuje jako minerał, gł. chromit i krokoit; tworzy na różnych stopniach utlenienia kompleksy z ligandami organicznymi; ch. otrzymuje się przez redukcję glinem tlenku Cr2O3; składnik stali zwiększający jej wytrzymałość na korozję oraz kwaso- i żaroodporność; składnik stopów oporowych i narzędziowych; do celów metalurgicznych otrzymuje się stop ch. z żelazem (tzw. żelazochrom), jest stosowany do galwanicznego pokrywania wyrobów metalowych; związki chromu są barwne i mają zastosowanie jako pigmenty oraz w garbarstwie, trujące.