(opt. 1)
właściwość ciała polegająca na tym, że światło nań padające ulega podwójnemu załamaniu, tzn. z jednej wiązki światła padającego powstają w ciele dwie wiązki załamane pod różnym kątem (obserwator widzi podwójny obraz); w kryształach jednoosiowych jedna wiązka spełnia prawo załamania światła (promień zwyczajny), druga nie spełnia tego prawa (promień nadzwyczajny), w kryształach dwuosiowych obie wiązki mają charakter promieni nadzwyczajnych. Przyczyną d. jest anizotropia optyczna samoistna (kryształy jedno- i dwuosiowe, np. szpat islandzki, turmalin) lub wymuszona czynnikami zewnętrznymi (np. polem elektrycznym, ściskaniem).
- DWÓJŁOMNOŚĆ, (opt. 2)
- dwójłomność, zjawisko występujące...
- ZAŁAMANIE PODWÓJNE ŚWIATŁA, dwójłomność