dwójłomność
zjawisko polegające na rozdwojeniu promienia świetlnego na granicy z optycznie anizotropowym ośrodkiem (anizotropia); zjawisko p.z.ś. ma miejsce w tzw. kryształach dwójłomnych i jest spowodowane zależnością prędkości rozchodzenia się światła od kierunku oraz polaryzacji światła; w kryształach jednoosiowych jeden z załamanych promieni nazywa się zwyczajnym (podlega on prawom załamania fal) a drugi nadzwyczajnym (nie podlega tym prawom); w kryształach dwuosiowych oba załamane promienie nie stosują się do praw załamania; kierunek w krysztale, wzdłuż którego nie zachodzi p.z.ś., nazywa się osią optyczną kryształu (wzdłuż tego kierunku wszystkie promienie niezależnie od polaryzacji rozchodzą się z taką samą prędkością); istnieje też zjawisko wymuszonej dwójłomności - p.z.ś. obserwuje się w ośrodkach izotropowych umieszczonych w polu elektrycznym (Kerra zjawisko flektrooptyczne), w ferromagnetykach w polu magnetycznym (zjawisko magnetooptyczne) oraz w materiałach poddanych naprężeniom mechanicznym; zjawisko p.z.ś. wykorzystuje się do otrzymywania i badania światła spolaryzowanego i modulacji światła; zjawisko p.z.ś. odkrył E. Bartholin 1669.
- załamanie podwójne światła, zjawisko powstawania...
- KRYSZTAŁY DWÓJŁOMNE, , w których zachodzi...
- oś optyczna kryształu, kierunek wkrysztale,...