IRYZACJA

tęczowe zabarwienie ciemnych błonek (np. wokół plam oleju na wodzie, skrzydeł owadów) powstające w wyniku interferencji światła białego, także zabarwienie (zwykle zielone i różowe) obrzeża chmur składających się prawdopodobnie z drobnych kryształków lodu. Zjawisko i. wykorzystuje się w zdobnictwie wyrobów ceramicznych (pokrywanie farbami ze związków metali nieżelaznych z substancjami oleistymi zawierającymi żywice) oraz szklanych (pokrywanie cienką warstwą substancji, zwykle soli metali, o współczynniku załamania światła większym od współczynnika załamania w szkle); wytwarzane na Bliskim Wsch. od IX w., w Hiszpanii XIV-XVII w. Szkła leżące długi czas w ziemi (np. antyczne) ulegają naturalnej iryzacji.