Felix (1849-1925)
matematyk niem.; prof. wyższych uczelni w Erlangen, Monachium, Lipsku i Getyndze; czł. Akad. Nauk w Berlinie; ponad 160 prac z geometrii nieeuklidesowej, teorii grup, teorii równań algebraicznych, teorii funkcji eliptycznych i automorficznych; poglądy wygłoszone 1872 przez K. w wykładzie inauguracyjnym stały się tzw. programem erlangeńskim (traktowanie każdej geometrii jako teorii niezmienników pewnej grupy przekształceń); współautor dzieła o dynamice ruchu obrotowego, jeden z inicjatorów wydawnictwa Enzyklopädie der mathematischen Wissenschaften; gł. red. czasopisma "Mathematische Annalen"; odegrał dużą rolę w reorganizacji nauczania matematyki w niem. szkolnictwie średnim i wyższym.