(fil., rel.) w filozofii staroż. prawo rządzące zjawiskami przyrody, forma kosmicznego rozumu; w filozofii gr. (Heraklit z Efezu, stoicy) - siła kosmiczna, rozum świata, bezosobowy bóg; w filozofii gnostyków - osobowy Bóg; w chrześcijaństwie - uosobiony Syn Boży, druga osoba Trójcy Św. (w Ewangelii wg św. Jana: Syn Boży, który stał się człowiekiem).
- antropologia, (gr. antropos = ludzki...
- amfibologia, amfibolia, (gr. amphibolia= dwuznaczność...
- apologetyka, (gr. apologe-tikós...