seria radzieckich próbników kosmicznych, wysyłanych w celu zbadania Księżyca i jego otoczenia; Ł. 1 minęła 4 I 1959 Księżyc w odległości ok. 5000 km i osiąnęła drugą prędkość kosmiczną stając się pierwszą sztuczną planetoidą; Ł. 2 – pierwsza sonda ziemska, która osiągnęła inne ciało niebieskie - rozbiła się 13 IX 1959 o pow. Księżyca, ok. 800 km na północ od środka jego tarczy; Ł. 3 przekazała 7 X 1959 drogą radiową pierwsze zdjęcia odwrotnej strony Księżyca; Ł. 4-8 – nieudane próby miękkiego lądowania; Ł. 9 jako pierwsza sonda miękko wylądowała na Księżycu (3 II 1966 na obszarze Oceanu Burz) i przesłała telewizyjne panoramiczne obrazy jego powierzchni; Ł. 10 stała się 3 IV 1966 pierwszym satelitą Księżyca; Ł. 15 - VII 1969 nieudana próba sprowadzenia na Ziemię gruntu księżycowego (w trakcie trwania amer. misji załogowej Apollo 11); Ł. 16 jako pierwszy aparat bezzałogowy pobrała (21 IX 1970) i sprowadziła na Ziemię próbki gruntu księżycowego (105 g); Ł. 17 dostarczyła 17 XI 1970 pierwszy zdalnie sterowany pojazd księżycowy Łunochod 1; Ł. 24 – ostatni aparat serii, sprowadzenie gruntu księżycowego (VIII 1976). Pierwsze trzy sondy Ł. wysłano pod nazwą Łunnik.