magnes nadprzewodzący
elektromagnes, najczęściej w formie solenoidu, uzwojenie z drutu wykonanego z materiału nadprzewodzącego (nadprzewodnictwo), np. niobu lub jego stopów z cyną, cyrkonem, germanem; rdzeń ferrytowy lub z ferromagnetyka. Temp. właściwą dla przejścia materiału uzwojenia do stanu nadprzewodzącego uzyskuje się zwykle przez zanurzenie m.n. w czasie pracy w ośrodku o odpowiednio niskiej temp., najczęściej zbliżonej do temp. skroplonego helu; stanowi to podstawową wadę i ograniczenie stosowalności m.n. Gł. zaletą m.n. jest niezwykle duża stabilność pola magnet., relatywnie małe rozmiary i ciężar oraz bardzo mały pobór mocy, a także - przy odpowiednio dobranym materiale - możliwość uzyskania bardzo silnego pola magnet., nawet do kilkudziesięciu milionów A/m. M.n. stosuje się jako części silników elektr., akceleratory cząstek, elementy pamięci urządzeń komputerowych, bardzo czułe termometry, galwanometry itp.
- magnes nadprzewodnikowy, elektromagnes zrdzeniem...