zanik oporu elektrycznego poniżej tzw. temperatury krytycznej, charakterystycznej dla danej substancji; w nadprzewodzącym stanie przewodnika zmieniają się także jego własności magnetyczne i cieplne; rozróżniamy nadprzewodniki I typu (m.in. Hg, Sn, In, Al), całkowicie wypierające pole magnetyczne ze swojego wnętrza, i II typu (np. Ta, Nb), dla których zjawisko to ma miejsce tylko dla słabych zewn. pól magnetycznych; zjawisko n. odkrył 1911 H. Kammerlingh-Onnes; teorię zjawiska n. podali 1957 J. Bardeen, L. Cooper, J. Schrieffer (nagroda Nobla 1972).
COOPER Leon, NADPRZEWODNIK, KAMERLINGH-ONNES, OSHEROFF, COOPERA PARA, CIAŁO STAŁE, FONON, WONSOWSKI, SCHRIEFFER, MAGNES NADPRZEWODNIKOWY
- nadprzewodnictwo, zanik oporności niektórych...
- magnes nadprzewodnikowy, elektromagnes zrdzeniem...
- riotron, elektroniczny przełącznik,...