nauka o minerałach, ich właściwościach fizykochemicznych, pochodzeniu, przeobrażeniach, rozmieszczeniu w skorupie ziemskiej; wchodzi w zakres nauk geologicznych i jest powiązana z krystalografią, petrografią i geochemią. Pierwszymi autorami opisującymi zewnętrzne cechy niektórych minerałów i miejsca ich występowania byli m.in. Teofrast, Arystoteles, Pliniusz Starszy, Strabon; pierwszą klasyfikację minerałów stworzono w X w. (Awicenna); wraz z odrodzeniem nauk przyrodniczych w XVI w. wzrasta zainteresowanie uczonych światem minerałów (G. Agricola); 1669 E. Bartholin odkrył zjawisko podwójnego załamania światła w kryształach szpatu islandzkiego, zapoczątkowując metodę optycznej analizy minerałów w świetle spolaryzowanym. 1784 Haüy opracował podstawy teorii wewnętrznej budowy kryształów, co zapoczątkowało rozwój krystalografii i krystalograficznej systematyki minerałów. Dalszy postęp w m. był możliwy dzięki odkryciom z dziedziny fizyki i chemii dokonanym w XX w. (rozwój metod badawczych, zastosowanie mikroskopu elektronowego, analiz radiologicznych, sonograficznych itd.). W Polsce podstawy pod rozwój m. położyli S. Dunin-Borkowski, I. Domeyko, F. i S. Kreutzowie, S.J. Thugutt, J. Morozewicz.
- mineralogia, dział nauk oZiemi, którego...
- WEYBERG, Zygmunt (1872-45)
- JASTRZĘBOWSKI, Wojciech (1799-1882)