barwne, sproszkowane substancje nieorg. i org., pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, nierozpuszczalne w wodzie, rozpuszczalnikach org. i spoiwach lakierniczych; zawieszone w substancji błonotwórczej spoiw nadają powłokom lakierowanym wymaganą barwę i krycie; rozróżnia się 4 rodzaje p.: nieorganiczne naturalne (gł. minerały i skały jaskrawo zabarwione, np. ochry, cynober) lub syntetyczne (np. żółcień chromowa, biel cynkowa, minia, zieleń kadmowa), p. organiczne syntetyczne (azowe, kadziowe, laki barwne) lub naturalne (p. naturalne), p. metaliczne (brązy metaliczne) oraz p. węglowe (gł. sadza, grafit); wyróżnić można 3 odmiany p.: barwiące, świecące (luminofory) i ciepłoczułe (termokolory, zmieniają barwę w określonym zakresie temp.); stosowane m.in. do wyrobu farb, emalii lakierniczych, do barwienia włókien, wyrobów ceramicznych; w sztukach plast. - składniki farb malarskich decydujące o ich kolorze, m.in. biel ołowiowa, biel cynkowa, żółcień kadmowa, szafran, ugier, siena palona, umbra naturalna, sepia, cynober, czerwień kadmowa, purpura, azuryt, błękit paryski, ultramaryna, grynszpan, zieleń malachitowa, czerń kostna i wiele in.
- PIGMENTY NATURALNE, barwne związki org.(...)
- pigment, brak pigmentu, czytać...
- EMULSYJNE FARBY, , w których rozdrobnione...