pole sił
w fizyce klasycznej p.f. to przestrzeń, w której na znajdującą się w niej cząstkę działają siły reprezentowane przez pewne wielkości wektorowe, np. w polu grawitacyjnym na cząstkę posiadającą masę działa siła grawitacyjna, w polu elektrostatycznym na cząstkę posiadającą ładunek działa siła elektrostatyczna (punkty pola w obu przypadkach scharakteryzowane są wektorem natężenia), itd.; inaczej - p.f. to niekorpuskularna forma materii pośrednicząca we wzajemnym oddziaływaniu jej korpuskularnych form, np. we wzajemnym oddziaływaniu cząstek naładowanych pośredniczy pole elektromagnetyczne; związkiem między p.f. a cząstkami elementarnymi zajmuje się kwantowa teoria pól, w której zaciera się różnica między źródłem pola i kwantem pola pośredniczącym w oddziaływaniu (każda cząstka jest kwantem pewnego pola i źródłem innych pól); zarówno p.f., jak i cząstki są nośnikami pędu, energii i momentu pędu, więc prawa zachowania tych wielkości należy rozpatrywać dla układów złożonych z tych pól oraz cząstek; p.f. opisuje się za pomocą funkcji (zależnych od współrzędnych przestrzennych i czasu) spełniających tzw. równania pola (np. równania Maxwella są równaniami pola elektromagnetycznego).
- pole fizyczne, obszar przestrzeni obdarzony...
- wektorowe wielkości fizyczne, wielkości fizyczne,...
- pole elektrostatyczne, pole wytwarzane przez...