badanie ciał niebieskich polegające na wysyłaniu do nich fal radiowych i analizie odbitych sygnałów; technika rozwinięta po II woj. świat. dzięki wynalazkowi radaru, uważana za dział radioastronomii; użyteczna w obrębie Układu Słonecznego, pozwoliła m.in. po raz pierwszy ustalić okresy obrotu własnego Merkurego i Wenus.
RADAROWA ASTRONOMIA
Nauki ścisłe