Se, selenium
pierwiastek chem. należący do grupy tlenowców; liczba atom. 34, masa atom. 78,96, temp. topn. 220,2°C, temp. wrz. 684,9°C, gęstość 4,81 g/cm3 (s. szary); półmetal; posiada sześć izotopów trwałych, występuje w kilku odmianach alotropowych; s. szary (tzw. s. metaliczny) - srebrzystoszara masa; półprzewodnik, którego przewodnictwo wzrasta pod wpływem światła (fotoprzewodnictwo); s. czerwony - znany w dwóch, nietrwałych odmianach krystalicznych (alfa i beta); s. bezpostaciowy - otrzymywany przez redukcję związków s. w roztworach wodnych; s. czerwony i bezpostaciowy ogrzewane przechodzą monotropowo w s. szary (najtrwalszy); s. i jego związki są trujące; w przyrodzie występuje w niewielkich ilościach, gł. z siarką rodzimą oraz w minerałach (np. neumannit, klaustalit, tumanit); stosowany gł. do wyrobu ogniw fotoelektr. (s. szary) oraz jako dodatek do stali, katalizator w syntezach org. i do barwienia szkła na czerwono; s. jest pierwiastkiem niezbędnym do życia (mikroelement), jego brak w organizmie zwierząt powoduje obumieranie wątroby; odkryty 1817 przez J.J. Berzeliusa.
- selen, ( Se)
- METALE SZLACHETNE, grupa metali nie tworzących...
- KSEROGRAFIA, elektrofotograficzna...