SPINOR

wielkość fizyczna o wielu składowych, które przy zmianie układu współrzędnych przekształcają się w specjalny sposób. Najprostszy posiada 2 zespolone współrzędne przekształcające się następująco: gdzie α, β, γ, δ to czwσrka liczb zespolonych spełniających dodatkowo warunek αδ-βγ=1 (macierz przekształcenia ma wyznacznik równy 1). W mechanice kwantowej s. służą do opisu cząstek ze spinem; takie cząstki elementarne jak elektrony, protony, neutrony, neutrina są opisane przez funkcje falowe, które są spinorami; pojęcie wprowadzone 1913 przez E. Cartana, a później przez B.L. van der Waerdena; w zastosowaniach fizycznych teorię spinorów rozwinęli W. Pauli i P. Dirac.