(fiz.) zasada określająca podstawowe własności pól, używana m.in. w elektrodynamice i kwantowej teorii pola, a także w odniesieniu do stanów układu w mechanice kwantowej; 1. dla pola elektromagnetycznego w próżni z.s. mówi, że jeśli z dwóch układów ładunków elektr. (prądów) jeden wytwarza pole elektromagnetyczne scharakteryzowane wektorami 
(natężenie pola elektrycznego) i 
(natężenie pola magnetycznego), a drugi - pole scharakteryzowane wektorami 
to sumaryczny układ ładunku (prądów) wytwarza pole o wektorach 
; 2. w mechanice kwantowej z.s. jest jednym z podstawowych praw i odnosi się do stanów układu: jeśli dany układ może się znajdować w dowolnym ze stanów ψi to możliwy jest również stan 
, gdzie ci są dowolnymi liczbami zespolonymi.
- ELEKTROSTATYKA, dział fizyki zajmujący...