TRÓJKĄT

(mat.) 1. t. prostoliniowy - figura geometr. płaska składająca się z trzech punktów A, B, C (tzw. wierzchołków) nie leżących na jednej prostej oraz łączących te punkty odcinków a, b, c (tzw. boków t.); kąty między parami boków (b, c), (c, a) oraz (a, b) to kąty wewnętrzne t., odpowiednio α, β, γ; t. nazywa siκ ostrokątnym, prostokątnym, rozwartokątnym, gdy ma (odpowiednio) wszystkie kąty ostre (mniejsze od 90^o), jeden kąt prosty (równy 90^o) lub jeden kąt rozwarty (większy od 90^o); t. nazywa się równobocznym, równoramiennym, różnobocznym, gdy ma odpowiednio trzy boki równe, dwa boki równe lub trzy boki różne; t. wraz z punktami wewnętrznymi tworzy figurę dwuwymiarową; 2. t. krzywoliniowy - przynajmniej jeden bok jest łukiem krzywej (np. wycinek koła); 3. t. sferyczny - t. położony na sferze, czyli powierzchni kuli; w geometrii euklidesowej suma kątów t. wynosi 180^o (lub π radianów), a w innych geometriach może być mniejsza niż 180^o (dla płaszczyzny Łobaczewskiego) lub większa niż 180^o (dla płaszczyzny Riemanna); w geometrii euklidesowej dla każdego t. istnieje okrąg wpisany (styczny do jego boków) i opisany (przechodzący przez jego wierzchołki); badaniem własności t. zajmuje się trygonometria (płaska lub sferyczna).

• trójkąt, wzór na pole powierzchni...
• TRÓJKĄT, triangel
• TRÓJKĄT, łac. Triangulum