W, wolframium
pierwiastek chem. należący do grupy chromowców; liczba atom. 74, masa atom. 183,85, temp. topn. 3422°C, temp. wrzenia 5555°C, gęstość 19,72 g/cm3; posiada 5 izotopów trwałych; stalowoszary, ciężki, b. twardy, b. ciągliwy (na gorąco) metal; najtrudniej topliwy z metali; na powietrzu ulega pasywacji; mało aktywny chem.; odporny na działanie tlenu, wody, zasad i kwasów, a także wody królewskiej; do najważniejszych związków należy trójtlenek w. oraz wolframiany(VI); w przyrodzie występuje w minerałach (gł. wolframit i szelit); stosowany do produkcji wysokogatunkowej stali wolframowej, elementów grzejnych, włókien w lampach żarowych; b. twardy węglik w. do wyrobu narzędzi skrawających; odkryty 1781 przez K.W. Scheelego.
JÜNNAN, TANTALU STOPY, ELEKTROEROZYJNA OBRÓBKA, ŁODYGIN, POŁUDNIOWOCHIŃSKIE GÓRY, KANCZOU, W, KARBONYLKI, JANGCIANG, WOLFRAMU TLENKI