(filoz.)
(łac. alienatio = wyobcowanie), termin odnoszony przez Hegla i Marksa do wyobcowywania się podmiotowości względem samej siebie; dla Marksa siła produkcji jawi się jednostkom nie jako ich własna moc, ale siła obca; a. człowieka występuje w przypadku, gdy praca ludzka nie jest wolna i świadoma. W filozofii egzystencjalnej J.P. Sartre rozumiał a. jako zagrożenie indywidualnej egzystencji człowieka ze strony świata rzeczy oraz stosunków międzyludzkich przez pozbawienie wolności i autentyczności.