(1874-1948)
filozof rosyjski; 1922 wydalony z Rosji Radzieckiej; 1925-40 wydawał w Paryżu czasopismo filozoficzno-religijne "Put'". Po początkowym zainteresowaniu marksizmem i neokantyzmem B. powrócił do filozofii inspirowanej prawosławiem. Wychodził od analizy obrazu Boga w człowieku, stanowiącego konstytutywny element ludzkiego bytu (bogoczłowieczeństwo). Dla tak rozumianej antropologii zasadnicze znaczenie ma problem wolności człowieka, nad którą Bóg nie ma władzy, podobnie jak nie powinny jej mieć abstrakcyjne koncepcje społeczne (krytyka socjalizmu). Głosząc nadchodzący kres rozłamu w chrześcijaństwie i potrzebę przygotowania "nowego średniowiecza" (Nowe Średniowiecze), w eschatologicznym wymiarze dziejów przypisywał szczególną rolę Rosji (Rosyjska idea) i jej tragicznym doświadczeniom.