przedstawiciel państwa uwierzytelniony w innym państwie na zasadzie akredytacji; reprezentuje państwo wysyłające w jego stosunkach z państwem pobytu; p.d. mogą być stali lub czasowi, wysyłani w misjach specjalnych; w starożytności i średniowieczu rolę p.d. pełnili wyłącznie posłowie w misjach specjalnych; instytucja stałych posłów zrodziła się we Włoszech w stosunkach między państwami-miastami i upowszechniła dopiero w XVII w.; stałych p.d. nazywano ambasadorami, posłami, rezydentami, ministrami; w myśl prawa międzynarodowego (konwencja podpisana 1961 w Wiedniu) p.d. dzielą się na trzy klasy: 1. ambasadorów (watykański odpowiednik to nuncjusz), 2. posłów nadzwyczajnych i ministrów pełnomocnych (internuncjusz), 3. chargé d'affaires; ustanowienie p.d. następuje po uzyskaniu agrément; p.d. dwóch pierwszych klas wręczają swe listy uwierzytelniające głowie państwa na uroczystej audiencji, natomiast chargés d'affaires ministrowi spraw zagranicznych.
- nota dyplomatyczna, pismo dypl. wręczone...
- PRZYWILEJE DYPLOMATYCZNE, szczególne uprawnienia...
- DYPLOMATYCZNE PRAWO, wąska specjalność...