gałąź prawa cywilnego, obejmująca przepisy regulujące stosunki prywatno-prawne powstające w trakcie obrotu gospodarczego. Od najdawniejszych czasów były stosowane takie instytucje prawne, jak: umowa kupna-sprzedaży, komis, pośrednictwo, umowa zamiany. Normalizację zasad prawa handlowego zawiera już np. kodeks Hammurabiego (XVIII w. p.n.e.); Fenicjanie, Grecy i Rzymianie, prowadząc w starożytności ożywiony handel w basenie M. Śródziemnego, stosowali powszechnie zasady p.h. W końcu średniowiecza (XII-XIII w.) upowszechnia się prawo zwyczajowe stanu kupieckiego, ujmowane stopniowo w lokalne przepisy prawne lub zbiory orzeczeń sądowych będących podstawą późniejszych decyzji; w XVII w. we Francji z inicjatywy Colberta następuje kodyfikacja i unifikacja przepisów na terenie całego kraju. Do XIX w. podobnie postąpiła większość krajów europejskich. Do p.h. zalicza się przepisy regulujące formy prawne spółek handlowych, ochrony wynalazków, wzorów, znaków towarowych, przepisy bankowe i ubezpieczeniowe, prawo transportowe, morskie, wekslowe, czekowe itp.
- Nowy Instrument Polityki Handlowej, (ang. New Commercial...
- PRAWO SKŁADU, przywilej handlowy nadawany...
- prawo składu, przywilej nadawany miastom...