umocowany w konstytucji organ władz państwowych powołany ustawą z XII 1992 do koordynacji polityki wobec mediów elektronicznych; wydaje koncesje i rozdziela pasma dla nadawców telewizyjnych i radiowych, nadzoruje wykorzystywanie koncesji (może karać za złamanie ich warunków – do pozbawienia koncesji włącznie), powołuje rady nadzorcze mediów publicznych; początkowo liczyła dziewięciu członków, po nowelizacji ustawy 29 XII 2005 – pięciu; nowelizacja z 2005 miała na celu opanowanie mediów publicznych przez koalicję PiS – LPR – Samoobrona, po jej rozpadzie Rada została sparaliżowana nie będąc w stanie podejmować decyzji; kolejni przew.: M. Markiewicz, R. Bender, J. Zaorski, M. Jurek, B. Sulik, J. Braun, D. Waniek, E. Kruk, W. Kołodziejski.
POLSKA. USTRÓJ POLITYCZNY. NAJWYŻSZA IZBA KONTROLI, SIWIEC, GOBAN-KLAS, MARKIEWICZ, TRYBUNAŁ STANU, NAJWYŻSZA IZBA KONTROLI, POLSKA. RADIO, TELEWIZJA POLSKA, POLSAT, ZAORSKI
- Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, organ państwa zajmujący...
- Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji, instytucja państwowa...
- Telewizja Polska, (TVP)