NIK
w Polsce naczelny organ kontroli państwowej utworzony 1921 jako organ kolegialny, niezawisły, podległy tylko Sejmowi; pierwszym prezesem był Józef Higersberger; 1935 mianowanie członków przeszło w ręce prezydenta; 1949–52 podległy Radzie Państwa, 1952–57 Ministerstwu Kontroli; 1957–76 Sejmowi, 1976–80 premierowi, od 1980 pozostaje w wyłącznej kompetencji Sejmu; podstawowymi zadaniami NIK są: kontrola działalności organów administracji rządowej, Narodowego Banku Polskiego, państwowych osób prawnych i innych państwowych jednostek organizacyjnych z punktu widzenia legalności, gospodarności, celowości i rzetelności. Ponadto NIK może kontrolować działalność organów samorządu terytorialnego, komunalnych osób prawnych i innych komunalnych jednostek organizacyjnych, a także przedsiębiorstw prywatnych - w zakresie, w jakim wykorzystują one majątek lub środki państwowe lub komunalne oraz wywiązują się z zobowiązań finansowych na rzecz państwa. Corocznie przedkłada Sejmowi m.in. analizę wykonania budżetu państwa oraz opinię w przedmiocie udzielenia absolutorium rządowi. NIK kontroluje także wykonanie budżetu, gospodarkę finansową i majątkową Kancelarii Prezydenta RP, Kancelarii Sejmu, Kancelarii Senatu, Trybunału Konstytucyjnego, Rzecznika Praw Obywatelskich, Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, Krajowego Biura Wyborczego, Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Państwowej Inspekcji Pracy. Pracami NIK kieruje prezes powoływany przez Sejm bezwzględną większością głosów, za zgodą Senatu RP. Kadencja Prezesa NIK wynosi 6 lat; pod względem organizacyjnym złożona z 14 departamentów i 16 delegatur; zatrudnienie sięga 1700 pracowników, w tym 900 w centrali.
- Najwyższa Izba Kontroli, centralny organ kontroli...
- Najwyższa Izba Kontroli, (NIK)
- najwyższy, najwyższy zawodnik w...