jedna z dwóch gł. partii polit. W. Brytanii, kontynuatorka stronnictwa torysów; ob. nazwa od 1834, zmiana wyrażała chęć poszerzenia kręgu zwolenników, rekrutujących się dotąd z warstw arystokratyczno-ziemiańskich, o grupy interesów związane z przemysłem i handlem; opowiada się programowo za obroną tradycyjnych wartości w życiu społ., za monarchią i Kościołem anglikańskim, jako czynnikami stabilizującymi państwo; początkowo (do 1874) przeważnie w opozycji, zreformowana przez B. Disraelego, 1874-1905 partia rządząca (z krótkimi przerwami), przeprowadziła umiarkowane ustawy społ.; 1886 jako przeciwniczka nadania Irlandii autonomii połączyła się z partią unionistów; opowiadała się też za utrzymaniem kolonialnego charakteru Imperium Bryt. z niewielkimi modernizacjami; od pocz. XX w. popierana przez część zamożnej burżuazji i warstwy średnie; od 1922 jej gł. rywalką stała się Partia Pracy, niemniej ster rządów do 1945 z małymi przerwami pozostawał w jej gestii (m.in. gabinety S. Baldwina, A.N. Chamberlaina, W. Churchilla); po wojnie utraciła władzę na rzecz labourzystów, zachowała jednak ich reformy socjalne; odtąd władzę sprawowała przemiennie (1951-64 - gabinety W. Churchilla, A. Edena, H. Macmillana, A. Douglas-Home'a; 1970-74 - E. Heatha; 1979–90 M. Thatcher, od 1990 J. Major); przeprowadziła proces dekolonizacji, wprowadziła W. Brytanię do NATO i EWG (z dużymi oporami); prowadzona przez dwa ostatnie gabinety polityka P.K. charakteryzowała się elementami silnego liberalizmu ekonomicznego, ograniczaniem roli związków zawodowych i prywatyzacją; w polityce zagr. silnymi związkami z USA i stałymi wątpliwościami dotyczącymi integracji europejskiej; 1997 PK osiągnęła najgorszy wynik wyborczy w okresie powojennym zdobywając zaledwie 30% głosów (165 posłów w Izbie Gmin), niewiele lepiej (o 1%) było w wyborach 2001.
- partie konserwatywne, grupa partii prawicowych...
- Partia Konserwatywna, jedno z licznych ugrupowań...
- KONSERWATYWNA PARTIA, Conservative Party