(filoz.)
termin posiadający w filozofii wiele znaczeń, najogólniej oznacza myślowe cofnięcie się do czegoś, co jest podstawą, prowadzanie czegoś do czegoś od niego różnego i zwykle pierwotniejszego. Najczęściej rozróżnia się: 1. r. fenomenologiczną, polegającą na ograniczaniu się wyłącznie do ujmowania tego, co się postrzega naocznie; 2. r. transcendentalną czyli powstrzymywanie się od spontanicznego przeświadczenia o realnym istnieniu świata w celu wychwycenia tylko tego, co w sposób niewątpliwy pojawia się w świadomości (np. pytanie o konkretny czas wydarzeń, a nie o istnienie czasu w ogóle); 3. r. ejdetyczną, zakładającą pomijanie w poznawanym przedmiocie tego, co jednostkowe, przypadkowe lub zmienne na rzecz ujęcia tego co istotne, konstytutywne czy idealne; 4. r. fenomenalistyczną (nie mylić z r. fenomenologiczną) zakładającą sprowadzanie każdej wypowiedzi do zdań mówiących o bezpośrednich danych dostarczanych przez doświadczenie; w fizykalizmie R. Carnapa postulat r. fenomalistycznej został zastąpiony postulatem sprowadzania wszystkich wypowiedzi do zdań empirycznych bezpośrednio sprawdzalnych, posiadających sens wypowiedzi fizykalnych, przedmiotowych.