(polit. 2)
W dawnej Polsce część sejmu (obok izby poselskiej i "króla w sejmie"); w skład s. wchodzili z racji pełnionych funkcji biskupi, wojewodowie i kasztelanowie; w XIX w. (Księstwo Warszawskie, Królestwo Pol.) wraz z izbą poselską tworzył 2-izbowy sejm; w okresie międzywojennym druga izba sejmu; w PRL zniesiony od 1946 (formalnie w wyniku referendum nar., w którym jedno z pytań dotyczyło utrzymania s.); restytuowany 1989 w wyniku ustaleń negocjacyjnych Okrągłego Stołu; tworzy go 100 senatorów wybieranych w demokratycznych wyborach powszechnych i bezpośrednich; gł. prerogatywą s. jest współudział w procesie legislacyjnym i ustawodawstwie.
KONSTYTUCJA RZECZPOSPOLITEJ POLSKIEJ, POLSKA. USTRÓJ POLITYCZNY. WŁADZA USTAWODAWCZA