(190?-105? p.n.e.)
filozof chiński; rozwinął kosmologię konfucjańską, twierdził, że niebo ma władcę obdarzonego wolą, który jest najwyższym kierownikiem świata; Wszechświat złożony jest m.in. z niebios, ziemi, Jin, Jang, ognia, wody i człowieka; miejsce człowieka w myśli T. jest szczególne, bowiem "Niebo, Ziemia i Człowiek są podstawą wszelkiego stworzenia. Niebo je stwarza, Ziemia żywi, a człowiek udoskonala"; pełniąc wysokie funkcje w administracji cesarzy z dynastii Han T. przyczynił się do utrwalenia konfucjanizmu jako fundamentu cesarstwa.