Université de Paris, La Sorbonne, Sorbona
powstał w końcu XI w. jako pierwszy po bolońskim i największy w Europie średniowiecznej; wyłonił się z XI-wiecznych szkół: katedralnej Notre Dame i klasztornych św. Genowefy i św. Wiktora, których wykładowcy (P. Abelard i in.) obok sztuk wyzwolonych uprawiali też filozofię i teologię; w 2. połowie XII w. powstała w Paryżu korporacja uniwersytecka - universitas magistrorum et scholarum Parisis studentium - z własnymi statutami, dostępna powszechnie; 1194 papież Celestyn III nadał UP autonomię, potwierdzaną przez Innocentego III i Grzegorza IX, z bezpośrednią podległością Kurii Rzymskiej; 1200 Filip II August zwolnił UP od sądownictwa królewskiego; pełna autonomia po strajku magistrów i scholarów 1229-31; 1231 bulla Grzegorza IX nadała U.P. status gł. uczelni chrześcijaństwa; 1257 R. de Sorbon założył kolegium, z końcem XIII w. - Sorbona najsłynniejszą uczelnią w Europie średniowiecznej, modelową dla innych powstających; UP miał wydziały sztuk wyzwolonych, medycyny, prawa kanonicznego, teologii; dziekanów i rektora wybierali spośród siebie profesorowie; w XIII-XIV w. wykładali Albert Wielki, św.Bonawentura, św. Tomasz z Akwinu, Siger z Brabancji, Duns Szkot, Jan z Mirecourt, Mikołaj z Autrecourt, Mikołaj z Oresme i in.; od 1499 uniw. królewski; w XVII-XVIII w. mógł się szczycić tylko rozwojem matematyki (studiowali R. Descartes, J. d'Alembert i in.), natomiast wydział teologiczny Sorbony cenzurował wydawnictwa jansenistów, kartezjanistów, Wielką encyklopedię francuską; wśród uczonych w XIX-XX w.: C. Bernard, L. Pasteur, A.H. Becquerel, H. Poincaré, P. Curie, M. Skłodowska-Curie, P. Langevin, L.V. de Broglie, I. oraz P. Joliot-Curie; 1968 rewoltowali studenci, domagając się głębokich reform, które wprowadzano do 1984, tworząc 13 samodzielnych uczelni (Université de Paris I-XIII) z własną kadrą.
- uniwersytet, najstarszy i podstawowy...
- SORBONA, La Sorbonne