orzeczenie, w którym sąd uznaje osobę zaginioną za zmarłą; zaginiony może być u. za z., jeżeli od końca roku kalendarzowego, w którym wg istniejących wiadomości jeszcze żył, upłynęło lat 10 (wystarczy jednak upływ lat 5, jeżeli w chwili uznania zaginiony ukończyłby lat 70); u. za z. stwarza domniemanie, że zaginiony zmarł w chwili określonej w orzeczeniu, co umożliwia wdrożenie spadkowego postępowania oraz ponowne zawarcie małżeństwa przez drugiego małżonka; jeżeli okaże się, że osoba uznana za zmarłą żyje, albo że jej śmierć nastąpiła w innej chwili, skutki uznania ustają lub ulegają odpowiedniej zmianie; nie ma to jednak wpływu na ważność małżeństwa zawartego przez małżonka osoby uznanej za zmarłą, chyba że w chwili zawarcia małżeństwa strony wiedziały, że osoba ta żyje.
- KANONIZACJA, w akt uznania zmarłej...
- MODEST, (570-634)
- BORMANN Martin, (1900-45)