(IV/III w. p.n.e.)
założyciel szkoły stoików; był Fenicjaninem, ale pisał po grecku i działał w Atenach (choć nie przyjął ich obywatelstwa); gdy mając 72 lata zranił sobie nogę, uznał to za znak odwołujący go z życia i popełnił samobójstwo wskazując sposób świadomego kończenia żywota - w czym naśladowało go potem wielu stoików. W uznaniu zasług Z., jako wychowawcy młodzieży, Ateny na koszt państwa wzniosły mu grobowiec na Keremaiku. Pisma Z. zaginęły i dziś trudno jest ustalić, co w doktrynie stoików jest jego wkładem, a co jego uczniów. Diogens Laertios wymienia m.in. następujące tytuły jego dzieł: O państwie, O życiu według natury, O instynkcie czyli naturze człowieka, O obowiązkach, O słuchaniu poetów.
CHRYZYP, STOICY, STOA POJKILE, ANARCHIZM