metoda wytapiania stali z surówki i złomu w piecu płomiennym (piec martenowski); celem p.m. jest zmniejszenie we wsadzie zawartości różnych pierwiastków, gł. węgla, siarki, fosforu, manganu i krzemu, do poziomu wymaganego dla stali oraz nagrzanie kąpieli stalowej do temp. pozwalającej na jej odlanie do wlewnic lub form odlewniczych. P.m. polega gł. na utlenianiu w ciekłym wsadzie (temp. ok. 1750oC) nadmiaru węgla przy udziale tlenu z atmosfery pieca oraz dodawanej w tym celu rudy żelaza; produkt utleniania w postaci baniek gazowych tlenku węgla przechodzi przez kąpiel, wspomagając usuwanie nadmiaru gazów (wodoru i azotu), powodując wypływanie wtrąceń niemetalicznych na pow. i powstawanie z nich żużla, do którego przechodzą też produkty utleniania (tlenki) innych domieszek. P.m. stosuje się w zasadzie do produkcji stali węglowych, lecz także stali niskostopowych i stopowych; wynaleziony 1865 przez P. Martina jest ob. wypierany przez inne metody, gł. konwertorowy proces tlenowy.
- MARTENOWSKI PIEC, piec Siemensa-Martina...
- FRITZ John, (1822-1913)
- HUTNICTWO, gałąź przemysłu obejmująca...