kondensacja
przemiana fazowa układu ze stanu gazowego w ciekły, często z wydzielaniem ciepła; warunkiem koniecznym, aby możliwe było skroplenie gazu lub pary, jest istnienie ośr. kondensacji (np. jonów, pyłków itp.) - gdy ich nie ma, gaz przechodzi w stan przesycenia; gaz można skroplić poniżej jego temp. krytycznej, która dla wielu gazów jest bardzo niska - s. gazów wiąże się więc z techniką osiągania niskich temperatur. Podstawowe metody ich osiągania to kontakt z intensywnie parującą cieczą (metodę tę w warunkach laboratoryjnych zastosowali 1883 do skroplenia powietrza Z. Wróblewski i K. Olszewski) lub wykorzystanie zmniejszania się temp. gazu podczas jego adiabatycznego rozprężania z wykonaniem pracy zewnętrznej; po raz pierwszy skroplenia gazu (SO2) dokonali ok. 1780 Francuzi J. Clouet i G. Monge; 1895 na skalę techniczną, przy użyciu urządzenia z dławikiem, powietrze skroplił C. Linde; 1902 G. Claude i P. Heylandt ulepszyli ten system dołączając do urządzenia rozprężarkę; 1939 P.L. Kapica zastosował układy wirnikowe do sprężania i rozprężania skraplanych gazów.
- skraplanie pary, przemiana fazowa odwrotna...
- skraplanie gazu, proces, wwyniku którego...
- kaskadowa metoda skraplania gazów, metoda skraplania gazu...