przejście fazowe
proces, którego wynikiem jest zmiana fazy danego układu. Każda faza jest trwała w określonym zakresie wartości temperatury i ciśnienia. Granice tego zakresu wyznaczone są przez krzywe równowagi fazowej. Temperatura, przy której następuje p.f., nosi nazwę temp. (punktu) danej p.f. Podczas p.f. następuje skokowa zmiana właściwości fiz. układu. Rozróżnia się dwa rodzaje p.f.; pierwszego rodzaju p.f. to takie, w trakcie których zmieniają się skokowo gęstość oraz funkcje stanu układu (energia wewnętrzna, entropia, entalpia itd.); towarzyszy temu zawsze pochłanianie lub wydzielanie ciepła; ilość ciepła pochłoniętego lub wydzielonego przy całkowitym przejściu jednostki masy ciała z jednej fazy w drugą nazywa się ciepłem przemiany (niekiedy ciepłem utajonym); p.f. pierwszego rodzaju są opisane równaniem Clapeyrona-Clausiusa; należą do nich np. przemiany stanów skupienia (lodu w wodę, wody w parę). P.f. drugiego rodzaju charakteryzują się skokową zmianą ciepła właściwego, współczynnika rozszerzalności cieplnej i współczynnika ściśliwości, przy ciągłej zmianie gęstości i funkcji stanu układu. Podczas p.f. drugiego rodzaju nie następuje ani pochłanianie, ani wydzielanie ciepła; przykładem p.f. drugiego rodzaju jest przejście żelaza w temp. 770 oC ze stanu ferromagnetycznego w stan paramagnetyczny (tzw. punkt Curie); do opisu p.f. drugiego rodzaju stosuje się równania P. Ehrenfesta.
- fazowa przemiana, przemiana fazowa.
- przemiana fazowa, zmiana fazy układu;...
- PRZEJŚCIE FAZOWE, .