łączenie elementów (z metali, tworzyw sztucznych) polegające na stapianiu ich materiału w obszarze łączenia; najczęściej prowadzone z dodatkiem spoiwa - zwykle tego samego materiału, co materiał spawany; przy s. nie stosuje się dociskania elementów łączonych. Zależnie od wykorzystywanego źródła ciepła s. dzieli się na: elektr. (łukowe - najważniejsza technologia s.; s. elektronowe - przy zastosowaniu skupionej wiązki elektronów emitowanych w komorze próżniowej, stosowane gł. przy łączeniu materiałów trudno spawalnych, a także bardzo cienkich elementów; s. żużlowe - wykorzystujące ciepło powstające w wyniku przepływu prądu elektr. przez ciekły żużel znajdujący się w rowku pomiędzy spawanymi elementami a elektrodą, stosowane do łączenia elementów o dużej grubości, zwykle powyżej 30 mm; s. laserowe), s. gazowe (wykorzystujące ciepło spalania mieszanki gazu, zwykle acetylenu, z tlenem do topienia w płomieniu palnika jednocześnie spoiwa w postaci drutu i brzegów łączonych elementów), s. termitowe (wykorzystujące ciepło, którego źródłem jest reakcja chem. zachodząca przy spalaniu tzw. termitu, stosowane do łączenia elementów o dużych przekrojach oraz szyn tramwajowych). Odmianą s. jest napawanie, w ramach którego pokrywa się przedmiot warstwą stopionego metalu przy jednoczesnym topieniu podłoża.
- spawać, „wymiotować”
- spawaj szyny, ‘odejdź, odczep się...
- dać spawa, ‘odpalić papierosa...