PSYCHOFIZYKA

dziedzina badań psychologicznych zajmująca się ilościowym badaniem zależności między zjawiskami fizjologicznymi i psychicznymi (a ściślej mówiąc między wrażeniami zmysłowymi a bodźcami fizycznymi); za twórcę p. uważa się niem. uczonego i filozofa Gustawa Theodora Fechnera, który stworzył pojęcie p. oraz prowadził eksperymenty, które służyły zbudowaniu empirycznych podstaw psychologii (Elemente der Psychophisik); uznał on, że nie ma odrębności pomiędzy sferą fizyczną i psychiczną, że jest to - przeciwnie - jedna i ta sama rzeczywistość; opierając się na tych założeniach fizjolog E.H. Weber, badając korelację pomiędzy bodźcami i doznaniami, ustalił, że poziom bodźca wywołującego określone doznanie psychiczne jest zawsze taki sam (prawo Fechnera-Webera); psychologia fechnerowska rozwinęła się w USA (badaniaS.S. Stevensa i E. Garanta); metody psychofizyczne są obecnie wykorzystywane m.in. do badań nad smakiem i zapachem produktów spoż., kosmetyków i używek.