Śiwa
w mitologii indyjskiej jeden z trzech najważniejszych bogów (obok Brahmy i Wisznu), przywódca bóstw burzy; wyobrażany na ogół jako tancerz ("Pan Tańca"), medytujący jogin, ubrany w skórę słonia i tygrysa, opleciony wężami (symbol panowania nad czasem); jego atrybutem są trójząb oraz byk Nandi, którego dosiada; z Brahmą i Wisznu wchodzi w osobliwe związki: jeżeli występuje z nimi w trójcy (trimurti) - niszczy świat; jeżeli uznawany jest za boga absolutnego - dwaj pozostali bogowie są jego aspektami; jest bogiem dwoistym: twórczym i niszczycielskim, uosobieniem dobra i zła, końca i początku; wyposażony w trzecie oko, symbolizujące wszechwiedzę; jego spojrzenie może spopielić i odrodzić (m.in. zniszczył tym spojrzeniem własnego syna, Ganesi, oraz boga miłości Kamę, gdy chcieli mu zakłócić medytację); uznawany za opiekuna ascetów i joginów; jego małżonką była Uma (Parwati).
TAJLANDII SZTUKA, LINGA, GANESIA, SIANKARA, ŚIWA