(wg tradycji 788-820)
filozof indyjski, przez wielu uważany za najwybitniejszego filozofa bramińskiego, a nawet za wcielenie boga Siwy; pochodził z bramińskiej rodziny z Malabaru, po studiach u Gowindy i pobycie w Benaresie miał udać się w wędrówkę po świecie, by w dysputach zwalczać przedstawicieli wrogich sekt (zwł. dualistycznych); jego życie obrosło w legendy, miał być założycielem klasztorów w Orysie, Gudżaracie i Himalajach, gdzie w klasztorze Kedarnath miał umrzeć. W swoich komentarzach do upaniszad, Bhaghawadgity, Brahmasutry atakował buddyjską logikę i metafizykę; głosił, że jedynym realnie istniejącym bytem jest absolut (brahman) tożsamy z rzeczywistością i świadomością; pozbawiony wszelkich atrybutów możliwy jest do opisania tylko metodą negacji; S. uświadomienie sobie poznania porównał do rozbicia dzbana, kiedy okazuje się, że powietrze w jego wnętrzu i na zewnątrz było takie same.