(łac. abstractio = odciągnięcie, odłączenie)
budowany z pojęć lub zjawisk niedorzecznie kojarzonych, wbrew wszelkim logicznym zależnościom, określany inaczej jako czysty nonsens lub pure nonsense (ang.); typowy dla surrealizmu, w lit. pol. posługiwał się nim m.in. K.I. Gałczyński, zwł. w teatrzyku Zielona Gęś (język paradoksów, przypadkowych zwrotów, wyrafinowanych imion i nazw własnych).
- Mrożek Sławomir, (ur. 1930)