(ur. 1930)
dramatopisarz, prozaik, satyryk, rysownik, przez wiele lat mieszkający poza krajem, obecnie w Krakowie. W rozległej pod względem środków wyrazu twórczości artyst. M. najwięcej jest dramatów, ale znajdujemy również powieści, opowiadania, felietony, skecze, scenariusze filmowe, rysunki satyr. Posługując się parodią, absurdalnym komizmem i wieloznaczną metaforyką M. ośmiesza wszelkie stereotypy, ukazuje karykaturę naszych czasów, w których szczególne miejsce zajmuje frazes. Debiutował na łamach "Szpilek" w 1950 r. jako rysownik i satyryk, ale sam za początek twórczości uważa reportaż Młode miasto (1950) druk. w "Przekroju", z którym współpracuje długie lata. Proza M. to m.in. satyryczne opowiadania i humoreski Słoń (1957), Wesele w Atomicach (1959), a także Deszcz (1962), Dwa listy i inne opowiadania (1974), Małe listy (1981), Donosy (1983) i zbiór Małe prozy (1990). Światowy rozgłos i stałe miejsce w repertuarze teatrów krajowych przyniosły M. groteskowo-satyr. farsy Policja (1958), Indyk (1960), Karol (1961), Zabawa (1962) oraz dramaty Tango (1965), Rzeźnia (1973), Emigranci (1974), Garbus (1975), Vatzlav (1979), Pieszo (1980), Ambasador (1981), Letni dzień (1984), Kontrakt (1986), Portret (1987), Miłość na Krymie (1994). Charakterystyczny dla twórczości M. sceptycyzm wobec pol. mitów (inteligenta, wieszcza, bohatera romant.), abstrakcyjny dowcip jęz., groteskowe sytuacje, błyskotliwy dialog i aktualna problematyka zadecydowały o sukcesie scenicznym jego sztuk.
- Mrożek Sławomir, (ur. 1930)
- MROŻEK, Sławomir (ur.1930)
- SŁAWOMIR, Pochodzenia starosłowiańskiego,...