(gr. anthropos = człowiek + łac. centrum)
postawa filoz. sytuująca człowieka w centrum Wszechświata, wedle której jednostka stanowi ośrodek i cel; wyróżnia się a. aksjologiczny: jednostka jest wartością bezwzględną, stanowi punkt wyjścia wszystkich innych wartości (L. A. Feuerbach); a. kosmologiczny: człowiek jest ujmowany jako końcowe ogniwo ewolucji nadające sens rzeczywistości; a. metafizyczny: człowiek stanowi podmiot filoz. poznania. Egzystencjalizm (m.in. M. Heidegger, J.P. Sartre) również podkreśla niepowtarzalność osoby ludzkiej wśród innych bytów.
- antropocentryzm, głosiciel antopocentryzmu,...
- ANTROPOCENTRYZM, stanowisko uważające...
- humanizm, (łac. humanus = ludzki)...