mit. kraina w starożytnej Grecji na Peloponezie zamieszkała przez ubogich pasterzy; w rzeczywistości kamienista kraina, porośnięta skąpą roślinnością, zamieszkała przez barbarzyńców wrogo nastawionych do obcych, odgrodzona od reszty kraju pasmem górskim; sielankowy obraz A. wykreowała poezja (IV ekloga Wergiliusza); w lit. europ. stanowi manifestację ucieczki przed cywilizacją, tęsknotę za światem ładu i harmonii. Zob. mit arkadyjski.
Arkadia
Słownik języka polskiego