(łac. = złoty środek)
filozofia szczęśliwego życia; zasada umiaru w szczęściu, przygotowująca człowieka do zachowania równowagi ducha w przeciwnościach losu, pozwalająca zawsze zachować wewn. harmonię. W lit. ody refleksyjno-filoz. Horacego, O życiu szczęśliwym Seneki; motyw a.m. pojawia się u J. Kochanowskiego. Zob. stoicyzm.
- AUREA MEDIOCRITAS, (dosł. złote umiarkowanie)...
- Horacy, Quintus Horatius Flaccus, (65-8 p.n.e.)