(1799-1850)
powieściopisarz franc. Pierwsze utwory o charakterze sensacyjnym, niekiedy fantastycznym, powstawały pod wpływem W. Scotta. Najważniejszym dziełem jest cykl 85 powieści zatytułowany Komedia ludzka (1829-47), złożony z 3 części: studia analityczne (Fizjologia małżeństwa, 1829), filoz. (Jaszczur, 1831) i obyczajowe, a w nich sceny z życia wojskowego (Szuanie, 1829), politycznego (Tajemnicza sprawa, 1841), prywatnego (Ojciec Goriot, 1834), prowincji (Eugenia Grandet, 1833 i Stracone złudzenia, 1837-43), paryskiego (Kuzynka Bietka, 1847 i Blaski i cienie życia kurtyzany, 1847) oraz wiejskiego (Chłopi, 1844). Twórczość B. zawiera elementy romantyzmu (bohaterowie nacechowani wrażliwością), ale już sięga po zupełnie nowe środki wyrazu; drobiazgowy opis środowiska, dramaturgia zdarzeń, szczegóły charakteryzujące postacie, krytyczny obraz społeczeństwa - to walory powieści realistycznej. Przez wiele lat prowadził korespondencję z pol. arystokratką
E. Hańską, którą poślubił tuż przed śmiercią. Tłumaczem dzieł oraz autorem monografii B. jest T. Boy-Żeleński.
- Balzac Honor de, (1799-1850)
- HONORAT, Pochodzenia łacińskiego,...