(ur. 1920)
poeta, prozaik, publicysta. Głównym tematem roztrząsanym przez B. w różnych formach twórczości są problemy wojenno- -okupacyjne jego pokolenia. Twórczość rozpoczyna poemat Przeciw zagładzie (1948), następnie wydaje zbiór liryków Patrol między murami (1949). Jako prozaik zaprezentował się ideologiczną powieścią Ludzie zza rzeki (1951). Kolejne pozycje to zbiór nowel autobiograficznych Miejsce urodzenia (1953) i opowiadania w tomie Jonasz (1956). Na pierwszy cykl generacyjny składają się powieści Pejzaż dwukrotny (1958), Wieniec (1962) i Wodorosty (1964). Cykl tzw. bułgarski to Złota Mahmudia (1962), Jeździec z Madary (1963) i Mickiewicz na Wschodzie (1966). Powstania 1863 r. dotyczy Łuna (1956), powstania warszawskiego Dialog z cieniem (1968). Prawdziwe uznanie zdobył cyklem o ludziach mu znanych, rozpoczyna go tytuł Krwawe skrzydła (t. 1-2, 1975, t. 3, 1987). Ciąg dalszy to Rajski ogród (1978). Eseistyka B. to Powstanie warszawskie (1965) i Mokotów 1944 (1971), natomiast do ważniejszych prac lit. należą Genealogia ocalonych (1963), Sylwetki pisarzy współczesnych (1975), Cień wojny (1983).
- Bartelski Lesław Maria, (ur. 1920)
- BARTELSKI Lesław Maria, (1920-2006)
- LESŁAW, Imię utworzone w XIX...