kontynuacja wedyjskiej tradycji rel., w której bramini (kapłani, znawcy i nauczyciele wiedzy sakralnej) zajmowali najważniejsze miejsce w społeczeństwie. Epoka bramińska (ok. 800-500 p.n.e.) wzbogaciła prostą wiarę w bóstwa filoz. rozważaniami o świętej mocy stanowiącej praprzyczynę wszechrzeczy określanej mianem Brahmanan oraz rozbudowała rolę ofiary do wymiarów potęgi i celu samego w sobie. Zarówno dla doktryny, jak i czynności kultowych ważne były traktaty wedyjskie: brahmany - opowieści i wyjaśnienia dotyczące ceremonii ofiarnej (zebrane IX-VIII p.n.e.) oraz upaniszady - rozprawy o treści filozoficznej (zebrane VIII-VI p.n.e.).
braminizm
Słownik języka polskiego